Frans sprookje

Ik heb mijn theatersolo ‘Assepoes’ op een frans Collège mogen spelen. Naast het gastvrouwschap van La perle d’Anrosey pak ik namelijk zo zoetjes aan mijn acteerwerk weer op. Hoe bijzonder is dat, om als nederlandse in de verfijnde franse taal te mogen acteren. En dat nog wel op uitnodiging van de lerares frans ! Ik voel me vereerd. En, al zeg ik het zelf, wat ging het goed… Ruim een uur duurt deze prachtige tekst van Pamela Koevoets.

Acteren in het frans

In het daglicht spelen, op school, in het klaslokaal. Het alledaagse als het ware open breken, en samen met het publiek àchter de werkelijkheid kijken. Een glimp proberen op te vangen van het niet alledaagse, van een essentie. Van een mythe, van een sprookje. Middels beelden, metaforen, vergelijkingen, poezie en nietsontziende ontwikkelingen. En dat alles in de eigenwijs mooie grammatica van de franse taal. Het is een uitdaging, maar vooral een plezier en verrijking om in het frans te acteren !

Napraten

Napraten na een voorstelling is altijd prachtig. Ontroerend veelal. Een leerling van twaalf vertelde wat hij gezien had : ‘Je kon zien dat de stiefzusjes eigelijk geen echte personen waren, want ze sloten zich op het laatst weer op in hun eigen leugen.’   Geweldig om de leerlingen te ontmoeten, open en ontvankelijk. Een feest om met hen van gedachten te kunnen wisselen.

Repertoire

Wat mij betreft is deze voorstelling de eerste van een hele reeks franstalig repertoire. Ik heb goede hoop op een mooi vervolg…

Schrijfsel door Ilja, december 2016